Poemas de andar por casa.

E eu,

eu tamén te quero.

E non foi sinxelo

afacerse.

Seguir as normas do teu caracter,

e do meu.

Coñecerte e darme conta da existenza do descoñecido,

dentro de ti, moi dentro

do coñecido.

E non bastan unha, 

ou dúas linguas,

unha ou dúas palabras.

Sobra a voz, os sons articulados

e os labios.

E a escuridade fará máis forte

a túa presenza.

Coas miñas mans poderei entón tocarte,

dicirte todo o non escrito,

sen palabras,

e, por que negalo?

amarte.

Poesía en chándal. Castelanismos, tan lonxe e tan cerca á vez.