Demo.

Coidame.

Coidame, estou enferma.

Teño medo teño...

ao demo, 

dentro.

Trémenme os muslos,

cáenme as bágoas.

Coñezo os meus problemas e...

non son quen 

de trocalos.

Teño medo de miralo,

mirarme.

O espello,

a váscula,

o lavavo.

E logo, por que?

Ou...

por que non?

Que máis dará que veña visitarme,

de cando en cando,

so eu o vexo, e

podo apartalo ou

podo acercarme e...

agarimalo.

Podo facer tantas cousas...

E teño medo diso, 

diso teño medo.

Coidame,

coidame, teño ao demo e

diso teño medo.

 

Nuevamente, poemas en chándal. El dibujo no, no es mío. Es excelente.